Nic do powiedzenia

Nic do powiedzenia to pierwsza polska książka na temat tańca w Kościele. Zawiera nie tylko merytoryczną wiedzę na temat tańca w kontekście biblijnym i świeckim, symboliki kolorów flag używanych w tańcu, ale także opowiada historię pełną osobistych doświadczeń związanych z uwielbieniem i modlitwą poprzez taniec. Lektura tej książki może pomóc ci się otworzyć na temat tańca jako formy uwielbienia w Kościele. Serdecznie polecamy!

Recenzje:
Bardzo czekałam na tę książkę. Nie spotkałam się jeszcze z publikacją mówiącą o tańcu dla Boga. Tańcu, który jest wielbieniem, rozmową, ogłaszaniem, aktywnym przebywaniem w Bożej obecności. Przeczytałam ją jednym tchem, nie mogłam się oderwać.
Znajdujemy tutaj historię i teraźniejszość, czyli proces rozwijania się tańca dla Boga od czasów biblijnych. Mamy Słowo z Biblii, które pokazuje, dlaczego i dla Kogo tańczymy. Mamy kolory, które wyrażają nasz taniec. I mamy historię Iwony jako tancerki i choreografki, ale przede wszystkim uczennicy Boskiego Mistrza. Książka jest bardzo osobista, pełna faktów i emocji. Pokazuje ważność jednego ze sposobów modlitwy, ale również przemianę i rozwój kobiety zafascynowanej Bogiem i tańcem.
Krystyna Pawelec,
Akademia Tańca

Czytam Biblię od wielu lat prywatnie i zawodowo, powiedziałabym, że znam ją dobrze. Okazuje się jednak, że istnieje cała dziedzina życia przedstawiona w Biblii, która całkowicie mi umknęła. Pięknie opowiada o niej Iwona Dreger w swojej książce o nieco przewrotnym tytule: Nic do powiedzenia. Ja mam ochotę dodać: „wszystko do zatańczenia”, bo właśnie o tańcu jest ta opowieść. O tańcu, który jest życiem, i o życiu, które jest tańcem, tańcem na chwałę Stwórcy. W książce znajdziemy analizę tekstów biblijnych odnoszących się do tańca, bogatą refleksję historyczną nad miejscem tańca w życiu Kościoła oraz szczerą opowieść o znaczeniu tańca w osobistej drodze autorki do dojrzałości w jej życiu z Bogiem. Fascynująca lektura zarówno dla tańczących, jak i nietańczących. Zachęcam do przeczytania.
Izabela Bućkowska,
wykładowca EWST

„Nic do powiedzenia”, ale za to jak wiele do napisania miała autorka książki. Znamy się z Iwonką sporo lat. W TGD, i nie tylko, przeżyłyśmy wspólnie wiele pięknych chwil, a kilka trudnych. Zawsze podziwiałam jej wrażliwość i odwagę wchodzenia w duchu w miejsca nowe, niewygodne i narażone na sprzeciw części środowiska chrześcijańskiego. To jedna z pionierek, jeżeli chodzi o taniec, flagi i kolory w polskim Kościele. Myślę, że wieloletnie studiowanie Biblii pod tym kątem, zgłębianie go w kontekście historycznym, a także lata doświadczeń oraz przeżyć z Panem Bogiem i ludźmi wydały w Iwonie dojrzały owoc, a owa książka jest próbą udokumentowania tego wszystkiego. Historia i autentyczność autorki może pomóc otworzyć się tym, którym temat tanecznego uwielbienia nie jest znany, tym, którzy się go boją lub je krytykują, i w końcu tym, którzy odkrywają podobne powołanie i mają związane z tym dylematy. Iwonko, super, że kiedyś powiedziałaś Bogu „tak”, że wraz z Dorotką otworzyłaś drzwi dziesiątkom, a nawet setkom osób, które dziś tańcem uwielbiają naszego Boga. Dziękuję.
Emilia Nazaruk,
TGD

Poznaj autorkę:
Iwona Dreger

Przeczytaj fragment:
Chodzi o bliskość. O przełamanie się. O poddanie siebie Jemu. O otworzenie w sobie czegoś, co zwykle jest zamknięte albo nawet nie wiemy, że w nas jest. To święte miejsce. I to właśnie tu uczymy się poznawać Boga przez gest, słyszeć Go przez emocje, ruch ręki czy nogi, iść za Nim w tańcu, który jest jednocześnie intymny i proroczy, który jest wyrazem zaufania i miłości. Ten taniec podsumowuje cytat z W.H. Audena: „Nic nie wiem prócz tego, co znane wszystkim – gdy łaska tańczy, tańczyć mi trzeba”. W tym miejscu Bóg czyni coś szczególnego. Czasem po prostu pomaga się człowiekowi otworzyć: kiedy nie jesteś w stanie zmusić swojego ciała do „prawdziwego” tańca, stań przed Bogiem, użyj do uwielbienia jednej dłoni i niech to będzie twoja… ofiara, która może się stać pierwszym krokiem do czegoś nowego. Czasem tworzy się nowy taniec, ruch, który jest charakterystyczny dla konkretnej osoby, ruch, który jest czysty i który autentycznie mówi. Bóg uczy tancerza swoich gestów, swojego języka, swoich emocji i przebywania w Jego obecności w tańcu. Ktoś powiedział, że rytmika ciała i dźwięków pozwala w sposób cielesny wypowiedzieć to, o czym myśli duch, a jednocześnie powściągliwie to ukryć i ochronić. Aby zyskać takie doświadczenie, trzeba potraktować taniec jako coś głębokiego. [...]
Wierzę, że taki taniec nie jest zwykłym powtarzaniem ruchów i gestów – myślę, że gest może działać podobnie jak słowa. Jest tworzeniem rzeczywistości, wyrażaniem chwały, wstawienniczą modlitwą i ma znaczenie w Duchu jako język modlitewny. Czasem jest to przez nas bardziej wyczuwane niż rozumiane. Czasem nawet do końca nie wiemy, co robimy, ale widzimy rezultaty w postaci albo wyraźnie wyczuwanej Bożej obecności, albo pojawiających się uzdrowień czy jakichś innych znaczących zdarzeń. Czasem po prostu potrzeba tańca, żeby sprowadzić przełom czy wywołać jakąś zmianę

Dane techniczne:
Wydawca: Wydawnictwo Dawida
ISBN: 9788377521304
Format: 13.5 x 20.5 cm
Ilość stron: 178
Okładka: miękka
Rok wydania: 2023