Zasłona

Zasłona to pierwsza książka Blake'a Healy'ego, w której dzieli się on swoją historią związaną z jego darem widzenia. Opowiada, jak zaczął widzieć świat duchowy i jak on dla niego wyglądał, jak musiał się ze swoim darem pogodzić i jak uczył się go używać – czasem z sukcesem, a czasem było to porażką. Autor przybliża nam strukturę duchowego świata i zasady jego funkcjonowania oraz oddziaływania na świat fizyczny. Pokazuje, że oddzielając ziarna od plew, można zyskać głębszą perspektywę i zupełnie inaczej postrzegać rzeczywistość wokół nas. Jak sam pisze, „widzenie w duchu ma sens i przynosi dobre owoce tylko wtedy, kiedy intymność z Bogiem i szukanie Jego twarzy jest sednem wszystkiego, co robimy i po co to robimy. Oglądamy sferę ducha, żeby wiedzieć, co On robi. Widzimy w duchu, żeby wiedzieć, co jest gotowy zrobić".

Recenzje:
Wszyscy potrzebujemy ludzi, którzy będą nas wspierać w naszym obdarowaniu i życiu duchowym, ale na ogół skłaniamy się ku naszym własnym sposobom łączenia się z Bogiem i Duchem Świętym. Książka Blake’a jest doskonałą okazją, by wyrwać się z tego, co nam dobrze znane. Jego wspaniały styl pisarski sprawia, że swoje duchowe poglądy przedstawia przystępnym językiem. Ta książka poszerzy twoje horyzonty, zwiększy twój głód i wyposaży cię na dni, w których żyjemy!
Paul Manwaring, autor książki Pocałunki od dobrego Boga

Czytając tę książkę, miałam chwilami wrażenie, że poznaję dzień z życia twórcy komiksów – roboczy dzień, oczywiście. W poszukiwaniu natchnienia spędza on czas w kawiarniach i kościołach, obserwując zwykłych ludzi, obcych i znajomych, a jego bogata „wyobraźnia" podsuwa mu gotowy scenariusz. Niezwykłość tego mechanizmu polega na tym, że to nie wyobraźnia dostarcza mu tych interesujących obrazów, ale świat duchowy – ten prawdziwy, którego większość z nas nigdy nie widziała.
Świat niewidzialny jest zapewne pociągający – przypuszczalnie dla każdego. Jest jednak taki aspekt sfery objawienia, dotyczący wszystkich ludzi, a zwłaszcza tych widzących, który wiąże się ze zdrowiem emocjonalnym. Autor książki pisze, że „rany, z którymi się nie rozprawiamy, wykrzywiają nasz sposób postrzegania ludzi i nas samych".
Zasłona wzbudza więc we mnie pytanie: Jak wyglądałoby nasze życie i jak traktowalibyśmy siebie nawzajem, gdybyśmy mogli dostrzec to, co w danej chwili dzieje się w duchowej rzeczywistości.
Czy nasze uprzedzenia względem ludzi straciłyby wówczas rację bytu? Czy czulibyśmy większą bojaźń przed Bogiem i nie bylibyśmy tak skorzy do ulegania złym wpływom? A może wreszcie zrozumielibyśmy, czym jest miłość, miłosierdzie i współczucie dla drugiego człowieka. Tylko będąc wolnymi od zranień, możemy właściwie korzystać z daru objawienia, ponieważ dar ten, jak każdy inny, nie jest nam udzielany dla zaspokojenia naszych egoistycznych ambicji czy wymierzania „sprawiedliwości" naszym wrogom, lecz dla budowania, zachęcania i uwalniania, a to możliwe jest tylko wtedy, kiedy chodzimy w przebaczeniu, w wolności od zranień i kiedy prawdziwie kochamy. Niezwykle inspirująca książka.
K.M.

Książka ta może albo inspirować i wzbudzać tęsknotę za głębią w relacji z Bogiem i tym, co wiąże się ze sferą duchową, albo obrażać umysły religijnych ludzi, którzy w szczerości pragną żyć uświęconym życiem, lecz odrzucają wszystko, co nie mieści się w ich pojmowaniu Boga i chrześcijaństwa. Na pewno jest jeszcze trzecia opcja, i czwarta, i może piąta, ale w tej chwili skupiam się na tych dwóch. No bo co można sobie pomyśleć, kiedy ktoś mówi, że właśnie widzi Jezusa tańczącego lub śmiejącego się do rozpuku na niedzielnym nabożeństwie, a pastor kościoła w tym samym czasie leży na podłodze i jęczy? Kiedy w końcu udało mu się wstać, i tak nie był w stanie ustać przez całe kazanie, które sam głosił. Czy argument, że w ocenie wielu ludzi było to najlepsze kazanie jego życia, będzie wystarczający dla kogoś, kto większą wagę przykłada do zewnętrznej formy, do przestrzegania zakazów i nakazów, niż do spraw ducha i serca?
Zajrzenia za zasłonę i wgląd w sferę niewidzialną, choćby na moment, może całkowicie odmienić serca nawet najbardziej zagorzałych oponentów tak zwanych manifestacji duchowych. Jakże często w ogóle nie rozumiemy, co się dzieje z kimś, kto naszym zdaniem dziwnie się zachowuje. Jesteśmy tacy szybcy w ocenianiu, komentowaniu i osądzaniu, wierzymy we własne przekonania, w to, co myślimy, choć nie zawsze jest to prawdą. Ale kłamstwa, jak pisze Blake Healy, mają moc, dopóki w nie wierzymy.
Myślę, że ta książka może w radykalny sposób zmienić nasze pojmowanie spraw duchowych, wzbudzić pragnienie darów objawienia, widzenia, ponieważ tak naprawdę wszyscy jesteśmy istotami duchowymi, chwilowo zamieszkującymi swoje ciała, a świat niewidzialny (niebo) jest miejscem naszego pochodzenia, za którym w głębi ducha tęsknimy. Może już czas zweryfikować nasze wierzenia i zburzyć warownie kłamstw, a zapragnąć głębokiej i bliskiej relacji z Bogiem, prosząc Go, by zerwał z naszych oczu zasłonę, która uniemożliwia nam właściwe postrzeganie rzeczywistości... To lektura dla każdego!
Kasia Milczanowska

Poznaj autora:
Blake Healy 

Przeczytaj fragment:
Pewnego dnia spytałem Boga, czym jest duch. Odpowiedział, że duch jest „surową tożsamością”, kodem genetycznym, który mówi wszystkiemu, jak istnieć. Twój duch jest poza czasem i jest wszystkim, czym ty kiedykolwiek będziesz. W zasadzie to wszystko, kim jesteś, jest tak wyjątkowe i złożone, że może się wyrazić w pełni na przestrzeni całego twojego życia. Prawdopodobnie powiesz, że teraz jesteś inną osobą, niż byłeś pięć, dziesięć czy pięćdziesiąt lat temu. Twój duch jest tym wszystkim naraz, jest również wszystkim, kim kiedykolwiek będziesz. Twoje życie jest wyrazem ducha, którego stworzył Bóg. Życie z pewnością nie jest doskonałe, ale sama świadomość, że pierwotny projekt jest dla nas zawsze dostępny, bez wątpienia przekonuje mnie, że mogłoby być.
Twoje ciało istnieje w wymiarze fizycznym (wspominam na wypadek, gdybyś sam jeszcze do tego nie doszedł). Ludzie rozpoznają cię po wyglądzie fizycznym, podobnie jak ty ich. Podczas gdy każdy z nas jest duchem, który ma duszę i mieszka w ciele, anioł jest duchem, który nie jest ograniczony fizyczną formą. Gdy widzę anioły, dostrzegam wizualną reprezentację tego, czym i kim są.
Teraz na przykład siedzę w moim salonie i piszę na laptopie, a obok drzwi wejściowych stoi wysoki anioł. Czubek jego głowy niemal sięga sufitu. Jego brązowe włosy są gładko zaczesane na jedną stronę, wpatruje się przed siebie, całkowicie ignorując to, że mu się przyglądam. Jest wysoki, szczupłej budowy, ma na sobie skórzaną zbroję, która zdaje się zaprojektowana tak, by nie ograniczać jego ruchów, w prawej ręce trzyma włócznię, której długość równa się jego wzrostowi. To anioł ochrony, który jest tu po to, by strzec mojego domu. Wygląda tak, a nie inaczej, bo to oddaje charakter jego zadania. Ponieważ anioły są duchami nieograniczonymi przez formę fizyczną, a duch jest surową tożsamością, ja widzę wizualną metaforę tego, kim ten anioł tak naprawdę jest.
Dawniej mawiałem, że kiedy widzisz coś w duchu, rozumiesz to. To jednak nigdy nie było w pełni prawdą, ponieważ wiele z rzeczy, które widzę, jest niejasnych i dezorientujących. To zdanie tak naprawdę powinno brzmieć: „Rozpoznajesz to, co widzisz w duchu”. Choć może w pełni tego nie rozumiesz, zaznajamiasz się z tym, co widzisz. Być może dzieje się tak dlatego, że znajdujemy się w wymiarze ducha każdej minuty każdego dnia, choć większość naszej uwagi jest skierowana na wymiar fizyczny.

Tytuł oryginału:
The Veil. An Invitation to the Unseen Realm

Dane techniczne:
Wydawca: Wydawnictwo Dawida
ISBN: 9788377520857
Format: 13.5 x 20.5 cm
Ilość stron: 210
Okładka: miękka
Rok wydania: 2019